Kościołem katedralnym nazywamy kościół, w którym znajduje się katedra, znak władzy nauczycielskiej i pasterskiej biskupa Kościoła partykularnego oraz znak jedności wyznawców w tej wierze, jaką głosi biskup, pasterz owczarni. W kościele tym biskup przewodniczy liturgii w dniach uroczystych, poświęca olej krzyżma oraz sprawuje święcenia.
Kościół katedralny, „ze względu na powagę swej budowli jest znakiem owej duchowej świątyni, która wznosi się w głębi dusz i jaśnieje wspaniałością łaski Bożej, zgodnie ze słowami św. Pawła: «My jesteśmy świątynią Boga żywego» (2 Kor 6,16). Jest wyrazistym obrazem czcigodnego Kościoła Chrystusowego, który na całym świecie modli się, śpiewa i składa uwielbienie; jest wyobrażeniem Mistycznego Ciała Chrystusa, którego członki zespala więź miłości i ożywia obfitość niebieskich darów”.
Dlatego słusznie kościół katedralny winien być uważany za ośrodek liturgicznego życia diecezji. Kościół katedralny winien być dla innych kościołów diecezji przykładem zachowania przepisów dokumentów i ksiąg liturgicznych, odnoszących się do
urządzenia i wystroju kościołów.
CLPB 42-46
fot. Robert Woźniak
