Kiedy zostałem ministrantem, miałem skończone dziewięć lat. Dziś mam czterdzieści dwa lata, czyli w Liturgicznej Służbie Ołtarza jestem od lat trzydziestu trzech. Wszystko zaczęło się we wrześniu 1989 kiedy to zostałem kandydatem. Krótko przed Mszą Świętą o godz.11.30 ówczesny opiekun ministrantów Ks. Narcyz Skorupski zapytał się czy ktoś chciałby zostać ministrantem. Bez chwili zastanowienia się poszedłem do Zakrystii. Po niespełna 2 miesiącach przygotowań dokładnie 29.10.1989 na Mszy Św. o godzinie 11.30 wraz z innymi kandydatami zostałem przyjęty do grona ministrantów. I ta służba trwa do dnia dzisiejszego. Obecnie już jako lektor – od 26.10.1997.
Co daje mi służba przy ołtarzu
Pierwszą korzyścią, jaką daje mi służba przy ołtarzu, to poznanie Boga i Jego Kościoła. Gdybym nie poszedł do zakrystii przed mszą św., to mógłbym Boga żywego nie poznać. Kolejną ważną rzeczą, którą dała mi służba przy ołtarzu, jest dyscyplina. Tak jak w wojsku: jest hierarchia, każdy ma swoje miejsce, swój stopień i funkcję we wspólnocie. Zadaniem najmłodszych jest obserwowanie tego, co robią starsi. Żeby zostać ministrantem, najpierw trzeba odbyć okres kandydatury. Tak więc dyscyplina „pełną gębą”. Pełnienie dyżurów na mszach w tygodniu oraz w niedzielę – sprawiało i sprawia zawsze mi wielką radość. Uczyło i uczy mnie odpowiedzialności i spełniania swoich obowiązków. Ważną rzeczą, której uczy się też ministrant jest modlitwa. Podczas mszy świętej, podczas nabożeństw czy też w domu. Bez modlitwy Boża iskra, która w młodych chłopcach rozpala pragnienie bycia bliżej ołtarza, niechybnie zgaśnie. Gdy do ognia nie podkłada się drewna, zostaje sam popiół. Gdyby nas księża i starsi koledzy nie strofowali za niedbałość w modlitwie, to kłopotów z modlitwą w dorosłym życiu byłoby więcej. Dzisiaj dziękuję Bogu za tych wszystkich ludzi, którzy dbali o moje złożone ręce, bym do kościoła przychodził czysty i odpowiednio ubrany. Dostrzegam w tym czułą opiekę Boga.
Co pięknego spotkało mnie przez tyle lat w służbie
Spotkałem wielu ludzi którzy wskazywali (i wskazują ) drogę do Boga; którzy zawsze powtarzali i powtarzają, że trzeba czynić dobro i szanować drugiego człowieka. Chciałbym tu wspomnieć chociażby Ks. Lecha Otta, Śp. Ks. proboszcza Bogdana Elegańczyka, kościelnego Śp. Stanisława Ratajczaka.
Czego nauczyła mnie służba
Służba nauczyła mnie sumienności, wytrwałości, pracowitości, pokory oraz jak być dobrym człowiekiem oraz jak kroczyć drogą do Boga.
Dlaczego nigdy nie zrezygnowałem ze służby
Ze służby nie zrezygnowałem, ponieważ lubię służyć; służenie sprawia mi przyjemność. Mówiąc krótko – służenie to moja PASJA. Owszem miałem chwile zwątpienia, lecz zawsze towarzyszyła i towarzyszy mi modlitwa. Dzięki służbie doświadczyłem bliskości Chrystusa. Oprócz tego iż służę w Parafii NSJ w Śremie to również od 2005 roku jestem lektorem w Kaplicy szpitalnej w Śremie (Kaplica szpitalna pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.)
Dlaczego warto służyć
Dzięki służbie przy ołtarzu pogłębiasz swoją wiarę. Stajesz się aktywnym członkiem zgromadzenia liturgicznego. Masz możliwość być blisko ołtarza zarówno w czasie zwykłych mszy świętych i nabożeństw, jak i w czasie największych uroczystości. Masz możliwość lepiej zrozumieć, co się dzieje podczas mszy świętej. Możesz poznać, w jaki sposób liturgia Kościoła wpływa na wiarę chrześcijanina.
Na zakończenie trochę podziękowań
Chciałbym podziękować najpierw Panu Bogu za to ze powołał mnie do służby przy ołtarzu, dziękuję za rodziców, siostrę i za tych wszystkich których postawił na mojej drodze. Czego chciałbym sobie życzyć? Przede wszystkim zdrowia i wszelkich łask Bożych na kolejne lata. Wam też drodzy życzę abyście trwali w Bogu. Aby w waszym życiu nie zabrakło Bożej opatrzności. Proszę Was wszystkich o modlitwę. Ze swej strony też zapewniam was mojej modlitwie za was i za wasze rodziny. „Złożyłem w Panu całą nadzieję” (PSALM 40(39)1)
