Określenie „apostoł” pochodzi z języka greckiego, w którym oznacza „wysłannik”. Nazwy tej zaczęło używać w Nowym Testamencie w odniesieniu do najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa. Większość z nich, oprócz Judasza, pochodziła z Galilei. Byli przedstawicielami niskiego stanu – przeważnie trudnili się rybołóstwem. Część z powołanej dwunastki pobierała wcześniej nauki u Jana Chrzciciela.
Z Ewangelii według św. Marka – Mk 6,7-13
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi.
I przykazał im. żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien”.
I mówił do nich: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”.
Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Jezus wybrał dwunastu uczniów. Liczba ta odnosiła się do dwunastu pokoleń Izraela i miała stanowić symbol odnowy narodu izraelskiego. Wśród wybranych apostołów byli:
- Szymon Piotr (Kefas) – syn Jonasza, rybak z Betsaidy,
- Andrzej – brat Piotra, rybak z Betsaidy,
- Jakub (nazywany Większym) – syn Zebedeusza,
- Jan Ewangelista – syn Zebedeusza, brat Jakuba,
- Filip z Betsaidy,
- Bartłomiej – Natanael z Ptomelaidy,
- Tomasz (nazywany Didymosem),
- Mateusz – były poborca podatkowy,
- Jakub – syn Alfeusza,
- Szymon Kananejczyk (nazywany Gorliwym),
- Juda Tadeusz ( nazywany Judasem) – syn Jakuba,
- Judasz Iskariota – zdrajca Jezusa, którego po samobójstwie zastąpił Maciej.
