Okadzenie, jak to wynika ze świadectw Pisma Świętego (por. Ps 140,2; Ap 8,3), wyraża cześć i modlitwę.
Substancją, którą nakłada się do kadzielnicy, winno być samo czyste kadzidło o przyjemnym zapachu. Jeżeli dodaje się inne produkty, należy dbać o to, by kadzidła było o wiele więcej.
We Mszy wspólnotowej sprawowanej przez biskupa kadzidła należy używać:
- podczas procesji na wejście;
- na początku Mszy, do okadzenia ołtarza;
- w czasie procesji przed Ewangelią i podczas jej głoszenia;
- po złożeniu na ołtarzu chleba i kielicha – do okadzenia darów, krzyża, ołtarza, biskupa, koncelebransów i ludu;
- podczas ukazania Hostii i kielicha po konsekracji.
Ponadto zgodnie z przepisami ksiąg liturgicznych używa się kadzidła:
- przy poświęceniu kościoła i ołtarza;
- przy poświęceniu krzyżma świętego, kiedy niesie się w procesji pobłogosławione oleje;
- podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu w monstrancji;
- w obrzędach pogrzebowych.
Przy nakładaniu kadzidła do kadzielnicy biskup siedzi, jeśli znajduje się przy katedrze lub przy innym krześle; w innych przypadkach nakłada kadzidło stojąc, podczas gdy diakon podaje mu łódkę73; po nałożeniu błogosławi kadzidło znakiem krzyża, nic nie mówiąc
CLPB 84-87, 90
