Sekwencję Wielkanocną śpiewamy w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego (w Wielkanoc). Można ją także śpiewać w w czasie oktawy wielkanocnej.
Po łacinie tytuł brzmi: „Victimae paschali laudes” (Ofiarujmy chwałę w wierze, Niech w święto radosne, Sekwencja Wielkanocna). Śpiew ten poprzedza w liturgii śpiew Alleluja. Nazwa pochodzi od pierwszych słów sekwencji.
Kto autorem?
Jej autorstwo przypisuje się zazwyczaj Wiponowi z Burgundii, XI-wiecznemu poecie i kapelanowi cesarza niemieckiego Konrada II, czasem również szwajcarskiemu kompozytorowi Notkerowi Jąkale, królowi francuskiemu Robertowi II Pobożnemu, bądź francuskiemu poecie i kompozytorowi Adamowi z St. Victor.
Tekst śpiewany był do muzyki wielu kompozytorów renesansowych i barokowych. Luterańskie hymny, które wywodzą się z tej pieśni zawiera Christ ist erstanden oraz kantata Johanna Sebastiana Bacha „Christ lag in Todesbanden”. W Polsce do 1966 roku sekwencja wykonywana była po łacinie. Po drugim soborze watykańskim oraz w 1000. rocznicę Chrztu Polski po raz pierwszy zaśpiewano ją w języku polskim.
Tekst Sekwencji Wielkanocnej
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.Żywego już Pana widziałam grób pusty
i świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
a miejscem spotkania będzie Galilea.Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
o Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
