Sporządzając w pierwszy tysiącleciu zbiory tekstów stosowanych w liturgii czyniono to początkowo pod kątem widzenia ich poszczególnych użytkowników. Tak więc była księga przeznaczona dla biskupa (pontyfikał), dla kapłana (sakramentarz), dla lektora (lekcjonarz), dla diakona (ewangeliarz), dla śpiewaka (graduał). W średniowieczu zestawienie takie odbywało się już nie z perspektywy różnych funkcji, lecz różnych obchodów liturgicznych. Powstały więc: mszał, rytuał, księga liturgii godzin. Według dzisiejszego prawa kościelnego dla każdej księgi wydawane jest w Rzymie oficjalne wydanie łacińskie.
